Lilkaevans16

*** Potęga Morfeusza *** Biegła przed siebie nie zważając na nic uwagi. Nie zauważyłajasnych świateł samochodu pędzącego prosto na nią. Samochód zatrzymał się w ostatniej chwili. Lily odetchnęła iszybko otarła łzy. - Patrz jak łazisz, kobieto! Mało cię nie zabiłem! - przepraszam – powiedziała spokojnie kobieta i kolejne łzypopłynęły po jej policzkach. Chwilę później z blogu wyskoczył ubrany już James. - Lily, poczekaj! Spojrzała szybko na męża i bez słowa odwróciła się od niego.Zaczęła szybko iść. Mężczyzna przyspieszył. - Poczekaj do cholery! - Nie mam najmniejszej ochoty z tobą rozmawiać – warknęła.Złapał ją mocno za ramię. - Poczekaj – powiedział twardo – I daj mi coś powiedzieć. - Jeżeli masz zamiar wygłaszać mi mowę, dlaczego toprzespałeś się z inną to sobie daruj, nie chce tego słuchać – powiedziała ilekko szrapnela ręką. Uścisk mężczyzny nie puścił.   - Miałem zamiar ztobą o tym porozmawiać – powiedział nadal jej nie puszczając. - To gratuluję dobrych chęci! – Powiedziała ironic

W tej chwili, gdy piszę te słowa czuję jak pod powiekamizbierają mi się łzy. Łzy wzruszenia i radości. Dziś, Lilkaevans16 obchodzi drugie urodziny! Tak moi drodzy,zaczynamy właśnie trzeci rok działalności tego bloga i nadal mam nadzieję, żeza rok znów będę mogła pisać. I będę chciała. Przez te dwa lata, Lilkaevans16 dodała 104 notek ( ta jest105 ), dostała w zamian 1001 komentarzy. Jeden raz znalazłam się w Polecanychprzez Onet ( nadal w to nie wierzę ;p ) i jeden raz była zakończona ale do tegomoże się nie przyznajmy? Chcę jeszcze wam tylko podziękować za to że jesteście, żemnie wspieracie – tu specjalne pokłony dla Mori, Gracji, Kate i Pauliny –zwłaszcza Pauliny bo ona bardzo mi pomaga. Więc… teraz pozostaje mi złożyć życzenia blogowi i życzyćmu, aby za rok nadal funkcjonował, był coraz lepszy i nadal sprawiał mi i innymtyle radości. A teraz notka… Wiecie, żałuję, że muszę dodać tę notkę akurat dziś. Bardzożałuję. Ta notka sprawiła mi wiele problemów, zmartwień i przeszła najwięcejko

*** - James, na litość boską, pospiesz się! - stała przy stole, i układała sztućce przeklinając co chwilę - Potter! minęła chwila i do pokoju wkroczył James. - - We wish you a marry christmas, we wish you a merry christmas... wołałaś mnie? - Tak - kobieta spojrzała na męża i wybuchła śmiechem. James w całości pokryty był łańcuchami, bombkami. na dłoniach miał dwie duże skarpety a na poczochranej głowie przekrzywiona czapkę Mikołaja. - Co ty robisz? - Chciałaś choinkę - Potter uśmiechnął się i podszedł do żony - To ją masz! I w dodatku śpiewa! Jingle bells, Jingle bells... Rozęsmiała się głośno. - Proszę cię, ludzie patrzą! - Widzieli mnie już w bardziej idiotycznych sytuacjkach. To że założyłem parę bombek i oświetlenie nie będzie nowością. - Oh, idź się rozbierz i... a gdzie Harry? Jak na zawołanie do pokoju wpadł chłopiec. Lily roześmiała się widząc obrażoną minę chłopca, którego "ktoś" Ubrał w strój elfa. - Tata zrobił ze mnie głupka! - Moje kochane głupki idźcie sie rozeb

Tradycyjnie mała dedykacja dla Gracji!! Mam nadzieję że za rok też dostaniemy równie miły prezent ;] oraz dla wszystkich czytelników – z okazji świąt! W poniedziałek ukażą się jeszcze dokładne życzenia. Teraz jeszcze jedno słowo do poprzedniej części : pare osób zauwazyło że james zachowuje się tak jaby mu nie zależało... nie miałam zamiaru żeby tak wyszło, to było nieświadome. jamsowi trudno było zostawiać żonę i synka, widocznie nie udało mi sie tego opisać. Bywa ;p Ah, no i chciałam powitać lil-i-james. Mam nadzieję że zostaniesz z nami na jakiś czas ;p *** Samotne życie *** Dźwięk budzika zmusił ja do otworzenia oczu. Mruknęła cos nie wyraźnie i przekręciła się na bok. - James, wyłącz budzik – mruknęła przykrywając głowę poduszką – Proszę… Odpowiedziała jej cisza, przerwana tylko brzęczeniem zegarka. Leniwie przekręciła się na bok i poczuła dziwny skurcz w brzuchu, widząc puste miejsce obok siebie. Jednym ruchem wyłączyła budzik i usiadła na jasnym prześcieradle. W pokoju

Jeszcze jedna uwagado Liluś-Ruda. Jeżeli sądzisz, że przejmę się twoimi komentarzami jesteś wbłędzie. Nie możesz mi nic udowodnić, bo doskonale wiemy, że każdą notkęnapisałam sama. I nie pozwolę żebyś mnie wyzywała od palagiatorek i kłamczuch.Nigdy nie byłam na twoim blogu – o ile on w ogóle istnieje i na pewno nic zniego nie kopiowałam. A jeżeli jużkoniecznie chcesz mi coś udowodnić, to bardzo proszę prześlij mi adres swojegobloga. Ja jak wyłapie „plagiat” piszę swój adres żeby autorka wiedziała, z kimma do czynienia. Jeżeli jednak bardzo chcesz ze mną walczyć, a uwierz mi, że janie mam na to ochoty, to nie na blogu. Każdy twój komentarz będę kasować i ignorować.Jak by co, napisz do mnie Maila lub na gg ( 5112960 ) a chętnie podyskutuję ztobą na ten temat bo takie rozmowy nie maja najmniejszego sensu, a ja nie mamochoty się denerwować. Ah i jeszcze jedno - jeżeli sądzisz że twoje głupie uwagi i obelgi sprawią że przestanę prowadzić tego bloga to się mylisz - nie przestanę. No, skończm

Do Liluś-Ruda. Nie waż się zarzucać mi plagiatu! To co napisałam na tym blogu stworzyłam samodzielnie i nigdy, ale to nigdy nie zniżyłabym się do plagiatowania czyjeś pracy! Nie wiem z czego wynika taki a nie inny komentarz i szczerze powiedziawszy mało mnie to obchodzi bo zbyt dużo pracy włożyłam w swoje opowiadanie. A jeśli już musisz mnie oskarżać o plagiat, bądź łaskawa podać swój adres bloga!! Bardzo chętnie zajrzę i zobaczę to rzekome " kopiujesz czyjeśzmienisz jedno dwa słowa i niby twoja, niby wielece sie napracowałaś;/;/". I to ciebie jest mi żal, że posuwasz się do czegoś takiego bo naprawdę musisz być wyjątkowo nieprzyjemną i zawistną osobą. Co do nowej notki - nie wiem kiedy będzie. Mam ostatnio ciężkie dni, pełne nauki i pracy i chociaż mam już dwie notki napisane, to są one wyjątkowo słabe. Nie będę ich dodawać... a przynajmniej nie przed poprawieniem. Może dodam coś przed świętami jak znajdę ochotę żeby to poprawić i zrobić z tego jakąś notkę. Przepraszam ;/

Byliście grzeczni? Więc postanowiłam zabawić się w świętego Mikołaja. Jak każdy z nas wie, święty Mikołaj, raz do roku odwiedza wszystkiegrzeczne dzieci, zostawiając im wymarzone prezenty pod choinką, pod poduszkąlub po prostu gdzieś w mieszkaniu. Do mnie też przyszedł Mikołaj. Zostawił mipiękne prezenty i poprosił, abym każdemu ze swoich czytelnikom też dała jakiśpodarunek. Ale... Co dać czytelnikom? Długo myślałam i stwierdziłam, że jakoautorka bloga www.lilkaevans16.blog.onet.pl jedynym sensownym prezentem jakimmogę wam podarować jest notka. Mam nadzieję, że prezent jest odpowiedni i jestodzwierciedleniem waszych oczekiwań a ja... Cóż, może i wy zabawicie się w mikołajai zostawicie jakiś malutki komenatarzk? ;> *** Uchylił drzwi od pokoju i po cichu wszedł do pomieszczenia. Lily spała zwinięta w kłębuszek na łóżku. Ramiączko odkoszulki opadło jej na ramię i zostało zakryte przez rudy kosmyk włosów. Potter uśmiechnął się mimo woli i powolutku podszedł dośpiącej żony. Wziął do ręki

Hm… ta notka jest taka… inna niż poprzednie. Pojawią się wniej wątki, których nie opisywałam wcześniej. Taki malutki powrót doprzeszłości ;] Pomyślałam że warto było by napisać coś takiego a ta notkaidealnie mi do tego pasowała. *** Lily siedziała na łóżku wpatrując się w swoje buty.Zmarszczyła lekko brwi i rzuciła mężowi ukradkowe spojrzenie. Olewał ją. Tobyło ewidentnie widać. Obróciła głowę i spojrzała w stronę zachodzącego już słońca.Widok był piękny i Lily była pewna, że gdyby nie napięta atmosfera między nimi,dawałby nastrój romantyczny. Jednak tak nie było. Potterowie nie odzywali się do siebieani jednym zdaniem. Każde siedziało w dość dużej odległości od siebie, ignorującsię całkowicie. Niespodziewanie James wstał. Lily odwróciła głowę w stronęmęża rzucając mu obojętne spojrzenie. - Gdzie idziesz? – Spytała chłodno zerkając na niegoprzelotnie. Mężczyzna zatrzymał się i nie odwracając się do żony powiedział. - Na spacer. Nie widzę potrzeby, żeby tu siedzieć. - Wspaniale, jak dla