Do odwołania.

Blog zawieszony. Musze sobie przemyśleć kilka spraw.

Komentarze

  1. ~Nive4 lutego 2010 11:13

    Oj.. Mam nadzieję, że niedługo potrwa te zawieszenie ... Cóż, więc nic mi nie zostaje, jak czekać. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  2. ~Monika5 lutego 2010 12:05

    Hej . Świetnie piszesz . Jestem tu nowa ale już przeczytałam twoja historię od początku . Masz talent ! Jesteś z lublina ? Bo jak tam to ja mieszkam 30 km od ciebie xD jeszcze raz pisze żE piszesz świetnie ! I pisz dalej bo w tej histori jest życie ! Naprawdę podziwiam cię ! Monika

    OdpowiedzUsuń
  3. dark_princess@amorki.pl5 lutego 2010 14:24

    SPAM!!Jesteś ciekawy jak spostrzegają twój blog inni? A może zastanawiasz się czy warto dalej go prowadzić? Już teraz zgłoś swojego bloga do oceny, a dowiesz się wszystkiego! Naprawdę warto! Wejdź na : estimates-of-tales.blog.onet.pl/ , przeczytaj regulamin i zgłoś swojego bloga!

    OdpowiedzUsuń
  4. ~Cond.6 lutego 2010 16:36

    przyszlam zeby przeczytac notke, a tutaj cos takiego. smutno;(

    OdpowiedzUsuń
  5. ~Cond.9 lutego 2010 11:23

    Przeczytalam poprzednia notke, zrobilo mi sie tak bardzo smutno, ze nawet nie wiem, co napisac. mysle ze bardzo dobrze przedstawilas te dylematy, te uczucia - szczegolnie Liz. mam nadzieje, ze wybaczy Syriuszowi, gdyz dziecko i tak by nie przezylo.... No i Alice jest fajna. mam nadieje, ze bedziesz kontynuowac. amour-et-haine.blog.onet.pl zapraszam

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Idziemy do szkoły.

Gdyby to opowiadanie było człowiekiem, właśnie dziś skończyłoby siedem lat i zaczęło pakować książki, kredki i zeszyty do swojego tornistra. Sama nie wierzę, że to już siedem lat minęło, od kiedy jako czternastoletnia dziewczynka zaczynałam pisać pierwsze zdania tego opowiadania. Zdania, których dziś trochę się wstydzę, ale równocześnie jestem z nich dumna, bo są zapisanym świadectwem tego jak powoli się zmieniałam. Zdmuchnę więc siódmą świeczkę na torcie, z czystego sentymentu i szacunku do historii, która wpłynęła tak bardzo na moje życie :)
Czytaj więcej

Boże Narodzenie 1980

Właściwie to, że ten tekst powstał to czysty przypadek. Nie miałam pomysłów, weny i ochoty na to, żeby pisać od bardzo dawna. I kiedy dziś zdałam sobie sprawę, że właśnie mija kolejny rok tego opowiadania, jak co roku chciałam wrzucić krótką notkę „na przypomnienie”, ale potem zebrało mnie na wspomnienia i nagle dostrzegłam godną wykorzystania lukę w fabule. I pomysł pojawił się sam. Tekst jest krótki, pisany naprawdę na szybko – te kilka stron zajęło mi około trzech godzin. Ale miło było na chwilę wrócić do tych bohaterów, więc zdmuchnijmy kolejną, dwunastą już świeczkę.      Boże Narodzenie 1980 Choinka w domu Blacków była tego roku wielka, dostojna i… nie przystrojona. Zamiast dźwięków kolęd i kuchennej krzątaniny słychać było tylko donośny płacz dziecka, nerwowe stąpanie Liz, która próbowała uspokoić dręczonego kolkami synka i ciche przekleństwa Syriusza, który w swym heroizmie starał się ogarnąć rozgardiasz panujący w domu i przygotować idealne, pie...
Czytaj więcej

Jedenaście

Wszystkie prawa natury mówią, że o tej porze za oknem powinno być biało i mroźnie. Zamiast tego, od kilku dni lało, wiało, a po śniegu, który spadł w Wigilię, pozostało tylko wspomnienie. Paulina wpatrywała się w ten ponury widok z oknem otulona kocem. Obok niej leżała sterta porozrzucanych kartek, zużytych chusteczek, papierków po cukierkach i pustych butelek po wodzie.  – Znów zapomniałaś, co? – usłyszała rozbawiony głos. Odwróciła się w stronę drzwi, a jej serce zabiło mocniej. - Nie tym razem – powiedziała ze śmiechem, gdy na jej łóżko wskoczył wielki, kudłaty bernardyn. – Trampek! Myślałam, że już po tobie… - No wiesz, jest młodszy niż Fifi, a sądząc po chrapaniu dochodzącym z sąsiedniego pokoju, nadal ma się dobrze  – obruszyła się Pani Wena, wchodząc do pokoju. - Brakowało mi ciebie, olbrzymie – powiedziała Paulina, pozwalając psu wylizać sobie twarz. – Brakowało mi was. Co tu robicie? - Przechodziliśmy i pomyśleliśmy, że wpadniemy. Szukamy przedszkola – oznajmił Pan Gienio, prz...
Czytaj więcej