Bielizna

Wiecie, nie wiem czy też to zauważacie, ale gdy piszę notkę,gdy chce, wychodzi ona dużo lepsza w jakości. Trochę nie było nowej, tąnapisałam w dwa dni, ale myślę, że mi się udała.

Ważne: Po raz ostatni informowaÅ‚am na GG. Powiadomienia rozsyÅ‚aćbÄ™dÄ™ TYLKO na pocztÄ™. Moja decyzja jest bardzo Å‚atwa do wyjaÅ›nienia – Łatwiej wysÅ‚aćjednego e-maila do paru osób niż kilkanaÅ›cie wiadomoÅ›ci na GG, jeÅ›li nawet niewiem, kto z nich chce to powiadomienie dostać. JeÅ›li sÄ… tacy, którzy jednakchcÄ… być powiadamiani na GG, niech mnie o tym poinformujÄ….

***

Uśmiechnęła się, ściskając mocniej jego dłoń, po czymdelikatnie ją wyswobodziła.

- MuszÄ™ już iść – powiedziaÅ‚a, mimowolnie wtulajÄ…c siÄ™mocniej w jego pierÅ› – ProszÄ™…

- Nie musisz – stwierdziÅ‚, nie otwierajÄ…c oczu – Dobrze otym wiesz.

- MuszÄ™… - powtórzyÅ‚a, jednak nigdzie siÄ™ nie ruszyÅ‚a –ObiecaÅ‚am Cristin…

- Nic nie obiecaÅ‚aÅ› – Potter nadal ustawaÅ‚ przy swoim,gÅ‚aszczÄ…c żonÄ™ po policzku. Kobieta westchnęła i strzepnęła z trudem jego dÅ‚oÅ„,po czym siÄ™ podniosÅ‚a.

- ObiecaÅ‚am – powiedziaÅ‚a wstajÄ…c. NaciÄ…gnęła na siebieszlafrok i zawiÄ…zaÅ‚a go w pasie – Ty też nie leż dÅ‚ugo.

- Jest sobota! – zaprotestowaÅ‚, gwaÅ‚townie otwierajÄ…c oczy.Lily zaÅ›miaÅ‚a siÄ™ perliÅ›cie i wyjęła z szafy sukienkÄ™ – Lato! Urlop mam!!

- DokÅ‚adniej jest sierpieÅ„ kochanie – powiedziaÅ‚a kobietapodchodzÄ…c do drzwi – I ja też mam urlop. I idÄ™ z przyjaciółkÄ… na kawÄ™ izakupy. A ty masz zrobić dziecku jeść – dodaÅ‚a wychodzÄ…c z sypialni.

- Istnieje prawdopodobieÅ„stwo, że jeszcze Å›pi – mruknÄ…Å‚Potter wzruszajÄ…c ramionami – Tak. Na pewno Å›pi.

Opadł na poduszkę z cichym westchnięciem.

- Mamo, co jemy na śniadanie??

***

- Przepraszam was za spóźnienie – Cristin uÅ›miechnęła siÄ™ponuro do przyjaciółek, witajÄ…c siÄ™ po kolei każdÄ… z nich – Mamy maÅ‚ezamieszanie.

- Nic dziwnego – powiedziaÅ‚a Lily uÅ›miechajÄ…c siÄ™ szeroko –To co, najpierw zakupy?

- To już nie bÄ™dzie konieczne – oznajmiÅ‚a Lupin, ruszajÄ…cpowoli obok przyjaciółek – Nie jedziemy.

- Jak to? – Liz spojrzaÅ‚a na niÄ… z oburzeniem – Przecieżtyle czasu to planowaliÅ›cie… Remus tyle czasu namawiaÅ‚ ciÄ™ żebyÅ›cie zostawilidzieci i…

- Nie ma, z kim ich zostawić – mruknęła Cristin – Mama jestchora.

Rozległo się ciche westchnięcie.

- Nic siÄ™ nie da zrobić? – SpytaÅ‚a cicho Patsy patrzÄ…c nakobietÄ™.

- Raczej nie. Musimy przełożyć nasz weekend we dwoje na przyszłyrok. Może to i lepiej, nie czułam się dobrze, że zostawilibyśmy dzieci. Mattjest jeszcze mały.

- Nic by im nie byÅ‚o, a wam dobrze by to zrobiÅ‚o –powiedziaÅ‚a Lily – Kiedy wy ostatnio byliÅ›cie gdzieÅ› we dwoje?

- Hm… - Kobieta zastanowiÅ‚a siÄ™ przez chwilÄ™ – Po za domem?

- Tak – powiedziaÅ‚a Lily – dokÅ‚adnie.

- Oj, to jakoÅ› przed tym jak urodziÅ‚y siÄ™ dziewczynki –powiedziaÅ‚a powoli kobieta – Potem byliÅ›my albo wszyscy, albo z dziewczynkami.

- Źle że nie pojedziecie – stwierdziÅ‚a Patsy – WziÄ™libyÅ›myje, ale nie mam pojÄ™cia o zajmowaniu siÄ™ dziećmi.

- Dobra, nie róbcie takich min. To nie koniec Å›wiata –powiedziaÅ‚a kobieta zmuszajÄ…c siÄ™ do uÅ›miechu – To, co? Idziemy na kawÄ™? Apotem możemy siÄ™ przejść, tui niedaleko jest taki mugolski targi i…

Lily wybuchła gwałtownie śmiechem.

- Wiecie, ja siÄ™ tam wolÄ™ nie pokazywać – powiedziaÅ‚awymijajÄ…co – MiaÅ‚am ostatnio pewnÄ… historiÄ™ ze sprzedawcÄ… staników i…Oh,chodźcie opowiem wam.

***

- Å»e co!?! – spytaÅ‚a Liz, patrzÄ…c z niedowierzaniem –Staniki?

- Tak – powiedziaÅ‚a rudowÅ‚osa, chichoczÄ…c – Chce opanowaćświat.

- Znam go – odezwaÅ‚a siÄ™ Cristin – Wiem, który to jest.Dziwny gość.

- To jest maÅ‚o powiedziane – stwierdziÅ‚a Lily, biorÄ…c Å‚ykherbaty – Ale przyznajÄ™, że staniki ma dość Å‚adne.

- No nie wiem, nie zatrzymywaÅ‚am siÄ™ – powiedziaÅ‚a LupinuÅ›miechajÄ…c siÄ™ lekko – JakoÅ› nie wzbudziÅ‚y we mnie zbyt wielkich emocji.

- WÅ‚aÅ›nie jak już jesteÅ›my na tym temacie – odezwaÅ‚a siÄ™szybko Liz – Pójdziecie ze mnÄ… do sklepu z bieliznÄ…. Musze siÄ™ rozejrzeć zajakÄ…Å› bieliznÄ….

- Jak chcesz – powiedziaÅ‚a Lily – byleby nie u Voldemorta –dodaÅ‚a po chwili i wybuchÅ‚y Å›miechem.

***

Lily wzięła do ręki koronkowe majtki i przyjrzała im siędokładnie.

- CzyżbyÅ› miaÅ‚a zamiar pobudzić zmysÅ‚y męża? – SpytaÅ‚a PatsyuÅ›miechajÄ…c siÄ™ lekko.

- Jamesa? Nie myÅ›l że to takie Å‚atwe – powiedziaÅ‚a kobietauÅ›miechajÄ…c siÄ™ lekko – Bielizna nie dziaÅ‚a na niego zbyt dobrze.

- Na każdego faceta dziaÅ‚a – odezwaÅ‚a siÄ™ Liz, przykÅ‚adajÄ…cstanik do bluzki.

- Nie na każdego – mruknęła Cristin poczym uÅ›miechnęła siÄ™lekko – Mój mąż jest wyjÄ…tkiem.

- PróbowaÅ‚aÅ›? – zapytaÅ‚a Liz odwracajÄ…c siÄ™ do przyjaciółki.

- Nie – wyznaÅ‚a Cristin rumieniÄ…c siÄ™ lekko i dla ukryciachwili sÅ‚aboÅ›ci zÅ‚apaÅ‚a za pierwszy z brzegu biustonosz – Co myÅ›lisz o tym?

- Ładny – powiedziaÅ‚a rozbawiona Black – Ale to raczej niedla mnie…

Lupin spojrzała na to, co trzyma w ręku i zachichotała,poczym odłożyła biustonosz.

- No fakt, trochÄ™ za duży – zgodziÅ‚a siÄ™, wzruszajÄ…cramionami.

- Może powinnaÅ› spróbować – zabronowaÅ‚a Lily biorÄ…c do rÄ™kiczarny koronowy komplet i pokazaÅ‚a go przyjaciółce – Ten jest Å‚adny.

- Lily, upadłaś na głowę?

- Nie, jest w ciąży – powiedziaÅ‚a Liz – ale ma racje.

- Nie potrzebuje bielizny – warknęła kobieta – Takiejbielizny!

- PowinnaÅ› trochÄ™ ubarwić wasze małżeÅ„stwo – stwierdziÅ‚aLily wciskajÄ…c w dÅ‚onie przyjaciółki komplet – SkÄ…d wiesz, może taki zwykÅ‚yciuszek przyprawi ciÄ™ o nowe doznania?

- ZwariowaÅ‚aÅ› – stwierdziÅ‚a Cristin – Po prostu zwariowaÅ‚aÅ›.

- Nie taki zwykÅ‚y – dodaÅ‚a Patsy – RzekÅ‚abym, że bardzonastrojowy.

- Dobry jest – powiedziaÅ‚a Lily – Przymierzaj! Już!

- Nie – zapraÅ‚a siÄ™ kobieta i zachichotaÅ‚a – zwariowaÅ‚aÅ›!!

- Chcesz go przemierzyć – stwierdziÅ‚a Lily – widzÄ™ to.

- Nie! Nie chcÄ™ – krzyknęła Cristin i wpadÅ‚a za zasÅ‚onÄ™przymierzalni – Mowy nie ma!

- ZakÅ‚adaj – powiedziaÅ‚y chórkiem Liz i Lily i zaÅ›miaÅ‚y siÄ™lekko – JuÅ
¼!!

- Nie – krzyknęła zza zasÅ‚onki – Nie ma mowy.

- Bo ci pomogÄ™ – zagroziÅ‚a Patsy zbliżajÄ…c siÄ™ doprzymierzalni.

- No dobra – warknęła Lupin – Niech bÄ™dzie…

- I ty uważasz, że nie masz zdolnoÅ›ci rodzicielskich –powiedziaÅ‚a ze Å›miechem Lily.

***

Roześmiała się głośno i wychyliła głowę z przymierzalni.

- WyglÄ…dam strasznie – powiedziaÅ‚a cicho.

- Pokaż siÄ™ – rozkazaÅ‚a Lily – Już.

Kobieta rozchyliła powoli zasłonkę. Lily uśmiechnęła sięlekko.

- Kobieto wyglÄ…dasz genialnie – powiedziaÅ‚a z przekonaniem –To bÄ™dzie bardzo owocny weekend.

- WolaÅ‚abym żeby nie byÅ‚ – powiedziaÅ‚a kobieta Å›miejÄ…c siÄ™cicho – po za tym, ja naprawdÄ™ nie mam problemów z pobudzaniem męża.

- Nie musisz mieć – stwierdziÅ‚a Lily – Ale to wprowadzitrochÄ™ ożywienia. Ciocia Lily wie co mówi.

- Na pewno dobrze siÄ™ czujesz? – SpytaÅ‚a Cristin wchodzÄ…c doprzymierzalni.

- Jak nigdy.

Wyszła z przymierzalni zapinając bluzkę.

- Zapakować? – Sprzedawczyni podeszÅ‚a do kobiet i spojrzaÅ‚ana komplet w rÄ™ku kobiety. Ta otworzyÅ‚a usta, ale Lily jÄ… uprzedziÅ‚a.

- Tak! – PowiedziaÅ‚a szybko z uÅ›miechem – Koleżanka weźmie.

- Ale…

- DoskonaÅ‚y wybór – zaszczebiotaÅ‚a ekspedientka biorÄ…ckomplet – koronkowa koszulka i koronkowe majtki.

Kobieta zarumieniła się lekko i spojrzała na rudowłosą zmściwym spojrzeniem.

- Zgadza siÄ™ – powiedziaÅ‚a Lily odwracajÄ…c wzrok – dokÅ‚adnietak.

***

- Nie mogÄ™, Lily – mruknęła Cristin – Przecież ja tego niezaÅ‚ożę!

- ZaÅ‚ożysz – powiedziaÅ‚a Potter z uÅ›miechem – Wszystkie wiemy,że chcesz. I nie miej takiej miny, spodobasz siÄ™.

- Nie – zaprzeczyÅ‚a kobieta – Nie spodobam. Po za tym,kiedy?

- W ten weekend – powiedziaÅ‚a Lily.

- Przecież nie jedziemy – przypomniaÅ‚a jej Cristin –chodźcie jeszcze tu, muszÄ™ zobaczyć buty dla Matta.

- Jedziecie – poprawiÅ‚a Lily pchajÄ…c drzwi od sklepu –Dzieci zostawicie u nas. James ma wolne, dobrze mu zrobi jak sobie przypomni,jak kto jest, gdy ma siÄ™ w domu maÅ‚e dziecko.

- Nie Lily – powiedziaÅ‚a szybko kobieta – Nie mogÄ™…

- Możesz – stwierdzaÅ‚a Lily – NaprawdÄ™. Przyda wam siÄ™ tedwa dni. A my damy sobie radÄ™. Chyba, że nam nie ufasz na tyle, żeby powierzyćna dzieci – dodaÅ‚a wymijajÄ…co a Liz uÅ›miechnęła siÄ™ lekko. Już jÄ… miaÅ‚a.

- Dobrze wiesz, że to nie tak – powiedziaÅ‚a szybko Lupin –Po prostu…

- WiÄ™c koniec kwestii – uznaÅ‚a Lily – Dzieci sÄ… u nas, wymacie weekend dla siebie nad morzem.

Cristin otworzyła usta, chcąc coś powiedzieć, ale zamilkła.

- DziÄ™kujÄ™ – wydusiÅ‚a po chwili.

- Nie ma, za co – powiedziaÅ‚a Lily uÅ›miechajÄ…c siÄ™ lekko.

- A James, nie bÄ™dzie miaÅ‚ nic naprzeciwko? – SpytaÅ‚a dlapewnoÅ›ci, patrzÄ…c uważnie na przyjaciółkÄ™.

- Na pewno nie, znam go.

***

Siedzieli w ciszy w ogrodzie, patrzÄ…c na siebie rozbawieni.

- ByliÅ›my dziÅ› zobaczyć ten dom za miastem, o którym mówiÅ‚aÅ›– powiedziaÅ‚ James, grzebiÄ…c widelcem w rozgotowanych ziemniakach.

- Tak? I co o tym myÅ›licie? – ZapytaÅ‚a kobieta, biorÄ…c doust kawaÅ‚ek miÄ™sa. Po chwili dyskretnie go wypluÅ‚a – Twarde…

- Tak, wiem. Za dÅ‚ugo piekÅ‚em chyba – mruknÄ…Å‚ James – Jak niechcesz, nie jedz.

- Jest bardzo… dobre – powiedziaÅ‚a drapiÄ…c siÄ™ po policzku –NaprawdÄ™. Ale ja nie jestem gÅ‚odna…

- Na pewno? – SpytaÅ‚ dla pewnoÅ›ci – Może chcesz coÅ› innego?

- Nie James – powiedziaÅ‚a kobieta uÅ›miechajÄ…c siÄ™ – NaprawdÄ™.Nie jestem gÅ‚odna. WiÄ™c co powiesz o tym domu?

- Remont – stwierdziÅ‚ krótko Potter – Generalny. Koniecznie.

- Wiem, nie jest w idealnym stanie – zgodziÅ‚a siÄ™ kobieta –Ale powiedz, czy okolica nie jest wspaniaÅ‚a?

- Jest – powiedziaÅ‚ spokojnie.

- WÅ‚aÅ›cicielowi zależy na tym, by szybko go sprzedać –oznajmiÅ‚a kobieta – JeÅ›li szybko siÄ™ zdecydujemy, udaÅ‚oby nam siÄ™ przeprowadzićjeszcze zanim urodzÄ™. Remontować możemy w miÄ™dzy czasie, do jesieni zajmiemy siÄ™tylko najbardziej koniecznymi sprawami. Tam jest tak piÄ™knie… - dodaÅ‚a cicho lekkopÅ‚aczliwym tonem.

- W porządku? - Zapytał przyglądając jej się uważnie.

- Tak… - powiedziaÅ‚a ocierajÄ…c ukradkiem oczy – Co o tymmyÅ›lisz…?

- MyÅ›lÄ™, że udzielajÄ… ci siÄ™ nastroje ciąży – stwierdziÅ‚ zuÅ›miechem – Nie wiem, czy zdążymy przed jesieniÄ….

- Zdążymy – powiedziaÅ‚a wstajÄ…c – BÄ™dziemy mieli goÅ›ci wweekend.

- Kogo? – ZapytaÅ‚ zbierajÄ…c talerze.

- Dziewczynki i Matt – powiedziaÅ‚a krótko – Nie majÄ…, z kimzostać. Nas nie bÄ™dzie to dużo kosztować a Cristin i Remus zasÅ‚ugujÄ… na weekendwe dwoje, prawda?

- Święta racja.

***

Trojaczki już na wstępie zaczęły informować Jamesa o wszystkichfaktach, jakie miały miejsce w ciągu ostatnich kilku dni. Nie zwróciły zbytdużej uwagi na to, że rodzice się z nimi pożegnali i wyszli.

Podczas gdy cała trójka mówiła Jamesowi o wszystkim iwymuszała na nim bezgraniczne słuchanie, Lily zabrała Matta i ułożyła go dosnu, poczym zeszła do męża.

- MaÅ‚y Å›pi – powiedziaÅ‚a, obserwujÄ…c dziewczynki, które wtej chwili wÅ‚aÅ›nie zaczęły siÄ™ szarpać – O co poszÅ‚o?

- Gdybym to ja wiedziaÅ‚ – mruknÄ…Å‚ Potter – MówiÅ‚y coÅ› okotach… butach… kapelusikach… lodach…morzu… sam już nie wiem.

Kobieta zachichotała cicho.

- Kto chce naleÅ›niki? – SpytaÅ‚a dostatecznie gÅ‚oÅ›nio, byprzekrzyczeć paplaninÄ™ trojaczków.

Cała trójka automatycznie podniosła rączki do góry iuciszyła się.

- No to chodźcie, zaraz zrobimy. Mam nadziejÄ™, że mipomożecie…

***

- I wtedy, ona powiedziaÅ‚a…

- A pójdziemy jutro na spacer??

- Przeczytasz nam bajkę na dobranoc? A wiesz, że mamkolorowanke?

Smażyła kolejnego naleśnika, starając się wyłączyć. Chodź bardzosię starała, co chwilę docierały do niej kolejne zdania wychodzące z ustdziewczynek. A było ich bardzo dużo.

Przekręciła kolejny naleśnik na talerz i zakręciła gaz.

- ProszÄ™ – powiedziaÅ‚a cicho stawiajÄ…c talerz na stole – CzÄ™stujciesiÄ™. James!? Cho
dź na chwilkę.

Wyszła do drzwi i zderzyła się z mężem w progu.

- Posiedzisz z nimi? Strasznie boli mnie gÅ‚owa – powiedziaÅ‚acicho – PoÅ‚ożyÅ‚abym siÄ™ na chwilÄ™.

- Idź – zarzÄ…dziÅ‚ – Dam radÄ™.

- Na pewno?

- Na pewno – powiedziaÅ‚ przepychajÄ…c jÄ… w stronÄ™ schodów –No już.

***

Mówiły. Cały czas mówiły. Mówiły, gdy jadły, piły, rysowałyi bawiły się. Jakiegokolwiek zajęcia by nie wymyślił, one i tak mówiły. Od godziny,nieprzerwanie buzie im się nie zamykały.

A Lily jak weszła na górę, tak nie wyszła nawet na chwilę. Niechciał wchodzić i jej ściągać. Była w ciąży i miała pełne prawo poczuć się źle.Tylko, dlaczego akurat teraz?!

Spojrzał na zegarek. Była siódma wieczorem, dziewczynki zajęłysię kolacją i nawet teraz, pomiędzy kęsami, jakie robiły musiały cośpowiedzieć. Cały czas.

***

Otworzyła oczy i spojrzała na zegarek. Dochodziła siódma.

Zerwała się na równe nogi i zeszła po schodach, nasłuchując,co dzieje się na dole. Pierwsze, co ją uderzyło do brzdęk sztućców, paplanina trojaczkówi ciche piski Matta, który najwyraźniej już nie spał.

 - Biedny James –mruknęła schodzÄ…c niżej. WeszÅ‚a do kuchni i spojrzaÅ‚a na siedzÄ…cych przy stole.

- Najedzone? – SpytaÅ‚a wchodzÄ…c do Å›rodka. CaÅ‚a trójkazgodnym chórem odpowiedziaÅ‚a, że tak, Harry kiwnÄ…Å‚ gÅ‚owÄ… a James spojrzaÅ‚ naniÄ… jak na wybawicielkÄ™, ocierajÄ…c buziÄ™ Matta.

- To co, damy odprząc wujkowi Jamesowi, i pójdziemy się myć?

- A bÄ™dÄ… bÄ…belki? – ZapytaÅ‚a Amy, robiÄ…c wielkiego gryza wkanapce.

- Będą.

***

Opadł na fotel z cichym westchnięciem, nadal jednym okiemobserwując Harryego który zajął się zabawą z Mattem.

Lily zabrała wielką trójcę na górę do łazienki i nawet stąd słyszałich wesołe piski. Podziwiał Remusa, że wytrzymywał.

***

Umycie każdej z nich, dokładne wymoczenie, a potemprzebranie w piżamki zajęło trochę czasu. Gdy każda była już gotowa do spania, zbiegłyna dół by zebrać całusy na dobranoc i posłusznie zebrały się na górę.

- Umyjesz go? – SpytaÅ‚a Lily patrzÄ…c na Jamesa – Chyba, żenie pamiÄ™tasz.

- Dam radÄ™ – powiedziaÅ‚ ziewajÄ…c.

Weszła za dziewczynkami.

***

MusiaÅ‚a siÄ™ namÄ™czyć, nim usnęły. DÅ‚uga bajka, która jeskÅ‚oniÅ‚a do uÅ‚ożenia siÄ™. Gdy byÅ‚y już na tyle senne, by przysypiać, Lily musiaÅ‚asiÄ™ zmierzyć z naglÄ… tÄ™sknotÄ… za rodzicami i dopiero po tym jak caÅ‚a trójkapÅ‚aczliwym tonem oznajmiÅ‚a „Chce do Taty”, usnęła

Siedziała z nimi dość długo, nim wyszła.

Przymknęła drzwi i oparła się o ścianę. Drzwi od pokoju Harryegouchyliły się i wyszedł James.

- Åšpi – OznajmiÅ‚ dumny – TrochÄ™ to trwaÅ‚o, ale…

- JesteÅ›my dzielni – stwierdziÅ‚a kobieta – Podziwiam ich, żedajÄ… sobie rade… naprawdÄ™ podziwiam.

- Ja też… chodźmy spać, jutro czeka nas ciężki dzieÅ„.