troskiwa babcia Potter

Tą notkę dodaje dla Coral. Przepraszam, zapomniałam o tobie. Moja pusta skleroza ;D

***

- Mamo! Ja już wychodzę – James stanął w drzwiach pokoju.

- Weź Trampka.

- Nie, Liz mnie nie wpuści.

- Wpuści. Bierz go, to twój pies.

Chłopak westchnął.

- TRAMPEK!!

Dało się słyszeć huk rozbitego szkła, przewróconego krzesła i ze schodów zbiegł Trampek. Zamerdał wesoło ogonem i spojrzał na chłopaka.

- Ale ty nie chcesz tak wyjść chyba??

W przedpokoju stanęła babcia Jamesa, mama jego taty, Medeline Potter, zwana przez wszystkich po prostu babcią.

Była bardzo miłą kobitę o ciepłych oczach. Prawdziwa babcia.

- No tak.

James spojrzał na swoją kurtkę. Nie była brudna.

- Przecież będzie ci zimno. Zakładaj czapkę i szalik, ale już!

- Ale babciu, naprawdę mi nie będzie zimno.

- Nie ma ale. Daj babcia pomoże.

Chłopak westchnął. Kobieta podeszła do niego i owinęła szalik trzy razy wokół jego szyi a następnie bardzo mocno go związała. Wzięła czapkę i wsadziła ją chłopakowi na głowę. Dopiła wszystkie guziki w kurtce i podała mu rękawiczki.

Chłopak przewrócił oczami a gdy Babcia Potter to zobaczyła oberwało mu się po głowie.

- Trampek, idziemy.

- Ty sobie chyba żartujesz? Ty chcesz żeby ten pies się rozchorował?? Przecież on zamarznie.

- Babci, ten pies, waży ponad 80 kilo, ma na sobie ciepłe futro i grubą warstwę tłuszczu. Nie będzie mu zimno.

- A ja ważę 60 kilo, mam przedwojenny kożuch i warstwę tłuszczu a mimo wszystko czapkę i szalik zakładam. Chodź  tu Trampuś, babcia nie pozwoli ci zmarznąć.

Trampek nieświadomy niczego poszedł za babcią, a James zdjął czapkę. Pani Potter widząc to, uśmiechnęła się i podeszła do niego. Poprawiła szalik, poczochrała go pieszczotliwie po włosach i sięgnęła po czapkę.

- Mamo, proszę ja się zaraz ugotuję.

- Ale jak babcia przyjdzie załóż. Zrobi jej się przykro jak nie założysz.

Kiwnął głową i uśmiechnął się.

- Wiem, założę.

Do przedpokoju weszła babcia Potter a za nią wszedł Trampek. Spojrzał błaganie na Jamesa a ten wsadził pięść w usta żeby nie wybuchnąć śmiechem.

Bernardyn miał na sobie wełnianą czapkę świętego mikołaja, na łapach miał babcine skarpetki, a na szyję wokół obroży zawiany szczelnie szalik.

Do przedpokoju wszedł Pan Potter i roześmiał się serdecznie.

- Mamo, a co to za rewia mody??

Kobieta spojrzała na niego z wyrzutem.

- Jaka rewia mody. Ubrałam ich, żeby nie zmarźli.

- Mamo, to bernardyn. Nie zmarżnie.

Mężczyzna podszedł do psa i ściągnął mu z łap skarpetki. Sięgał już do szalika, gdy.

- Nie synu! Czapka i szalik zostają. Nawet nie protestuj. A teraz idziecie, bo się przegrzejecie. James założył czapkę, podszedł do psa i wyszukał między szalikiem obroży. Zapiął mu ją, podszedł do babci. Koebiat ucałowała go w czoło, tak jak to robiła zawsze, uklęknęła przed Trampkiem i również podarowała mu całusa.

Pani Potter uśmiechnęła się szeroko.

- Tylko nie siedź za długo! – Krzyknęła za synem. Odwrócił się.

- Dobrze!

Zamknęłam drzwi i spojrzała z uśmiechem na teściową, która wycierała łzy z policzków.

- Jak te dzieci szybko rosną.

***

Gdy James zniknął z pola widzenia babci i mamy od razu poluzował szalik. Ściągnął rękawiczki i uklęknął przed psem.

- Gorąco ci??

Sięgnął do szyi psa, ale ten zawarczał, zbliżył się a Trampek się odwrócił. Wstał.

- Daj, ściągnę ci szalik.

Trampek pokazał zęby a James się roześmiał.

- Dobra, chodź.

Trampek szedł obok niego z wysoko uniesionym łbem. James się uśmiechnął.

***

Trampek zatrzymał się gwałtownie. Najeżył się i zaczął warczeć. Chłopak rozejrzał się i jęknął. Kilka metrów od niech siedział kot.

Pis niespodziewanie ruszył. Kocur zaczął uciekać a James biegł za psem.

- Trampek! Stój! Trampek!

Chłopak się poślizgnął i wywrócił. Pies biegł dalej, a James b
ył ciągnięty przez psa. Wbiegli na olodzoną powierzchnię. Trampek zaczął się ślizgać nie przestając ujadać. Łapy mu się rozjechały. James to wykorzystał, żeby wstać. Podszedł do psa i podciągnął go. Ten zerwał się gotowy biec.

- Trampek! Bo zaciągniesz sobie szalik i co sobie babcia pomyśli??

Pies stanął. Podniósł łeb do góry i odwrócił się. Zaczął iść a po chwili łapy mu się rozjechały.

***

Każda tułaczka się kiedyś kończy. Także tułaczka Jamesa Pottera i Bernardyna Trampka dobiegła końca, gdy doszli do niewielkiego domku na przedmieściach.

James zapukał, a drzwi się otworzyły. Trampek rzucił się na Syriusza powalając go.

- To świąteczny prezent?? – Syriusz uśmiechnął się szeroki i zaraz tego pożałował bo wielki ozór Trampka wpadł do jego ust.

- Tak. Mam nadzieje, że nas wpuścicie??

***

Liz weszła do pokoju. W rękach trzymała wielką miskę z wodą i filiżankę z kawą.

- Powiedz mi lepiej – powiedziała stawiając wodę na podłodze i wołając Trampka – Dlaczego masz całe spodnie mokre?

James opowiedział o kocie i babci Potter.

- Zawsze twierdziłem, że ten pies jest dziwny, ale żeby aż tak – Syriusz uśmiechnął się

- No właśnie, ja też. A reszta kiedy ma zamiar przyjść?

- Za jakieś pół godziny chociaż znając ich… Lily pewnie się spóźni, Ann i Peter też. Remus z Cristin pewnie przyjdą wszcześniej.

- Właśnie a propos Petera. Moja mama widziała go kilka dni temu z jakąś dziewczyną mieście. Wiecie coś o tym?? – Rogacz spojrzał na przyjaciół. Ich miny wskazywały na to, że nie widzą.

- Peter ma dziewczynę??

Rogacz wzruszył ramionami.

- Nie wiem… czekajcie ktoś idzie.

***

O dziwo, wszyscy przyszli punktualnie.

- Ktoś chce jeszcze ciasta?? – Liz spojrzała na przyjaciół.

Wszyscy pokręcili przecząco głowami. Jedynie Trampek szczeknął, zamerdał ogonem i spojrzał na Liz błagalnie, na co wszyscy wybuchli śmiechem, a Trampek dostał kawałek ciasta.

James rzucił ukradkowe spojrzenie na Syriusza, a potem zwrócił się do Petera.

- Moja mama cię widziała w ubiegłym tygodniu. – Peter spojrzał na przyjaciela.

- Możliwe.

- Mówiła że byłeś z jakąś dziewczyną.

Peter wzruszył ramionami chodź na jego policzkach pojawiły się rumieńce.

- Byłem z Patsy.

Wszystkie oczy zwróciły się na Petera. Dobrze nie wszystkie. Trampek był zajęty ciastem.

Peter zarumienił się jeszcze bardziej.

- Patsy?? – Powtórzył Syriusz, takim tonem jak by nie usłyszał.

Peter kiwnął głową.

- Tak. Patsy. To moja… - no właśnie? Kto? Peter zastanowił się przez chwilę – przyjaciółka.

- Długo się znacie?? – Ann popatrzyła na niego uważnie.

- Od lipca.

- No a co robimy w Sylwestra? – Wypalił nagle Remus, widząc, że Peter się coraz bardziej peszy.

Peter spojrzał z wdzięcznością na Remusa, a ten się tylko uśmiechnął.

- Ja myślałam, że zrobić jakąś imprezę, jak co roku.

Wszyscy pokiwali żarliwie głowami.

- Ja nie mogę… umówiłam się już na Sylwestra.

- Ja też.

Wszyscy spojrzeli w stronę Ann i Petera.

- Ann? Z kim ty się umówiłaś??

Ann spojrzała na Cristin.

- Z Nickiem.

- Ty sobie żartujesz prawda??

Zaprzeczyła.

- To przyjdźcie tu. W czym problem. Peter, Ciebie też się to dotyczy.

Peter spojrzał na Liz.

- Nie patrz tak na mnie. Zaproś ją. Ann…?

- Nie… on.. on już coś wymyślił. Nie będę psuła planów. Następnym razem.

Liz wzruszyła ramionami.

- To może jednak ktoś chce cista? Ciebie nie pytam – dodała, że Trampek otwiera pysk. Opuścił uszy. – Ty dostaniesz i tak i tak.

***

Peter wszedł do domu. Szlag by to trafił!! Ona się nie zgodzi. Bo niby, dlaczego? Są Tylko przyjaciółmi. A może nie?? Oparł się o ścianę. Może by spróbować??

***

Stan
ął pod jej oknem. Wziął różdżkę i wypalił kilka iskier w niebo. Po chwili pojawiła się w oknie. Gdy go zobaczyła, na chwile zniknęła i po chwili pojawiła się na balkonie w kurtce.

- Co ty tu robisz??

- Chciałem pogadać. Zejdziesz?? Nie wszyscy muszą słyszeć. ( Czy wy też odnosicie wrażenie że Peter zachowuje się jak nie Peter??)

***

Spojrzała na nią.

- Patsy, ja… ja cały czas myślę o tamtym. Ja… - wziął głęboki wdech-  Ja cię bardziej niż bardzo lubię i… pomyślałem sobie że może zechciałabyś… zostać moją dziewczyną??

Patsy spojrzała na niego zdziwiona.

- Peter ja…

***

I koniec :P Nie ma tak dobrze. Notki pojawiają się ostatnio często, więc mogę sobie na to pozwolić. Zwłaszcza, że następna notka jest już zaczęta. Po prostu troszkę skróciłam tą ;D i jeszcze jedno słówko do Kate. Ja cię poinformowałam tylko podpisałam się nanina15. to jest mój login na Onecie. To tak na przyszłość:D idę skrobać dalej.