afera pierścionkowa

Lily poczuła że spodnie jej przemakają. Emocje powoli z niej opadły. Ciekawe jak głęboko tu jest. Nie! O czym ty myślisz Lily Evans. Podciągnęła się na brzeg i wyciągnęła nogi z wody. Przecież jeszcze będzie dobrze. Na pewno.

***

Jim nie odzywał się do Lily. Ona unikała go jak ognia, większość czasu spędzając w bibliotece.

Rozstanie Lily i Jamesa wpłynęło o wiele mniej na resztę niż zawsze. Być może, dlatego, że nie znali powodu a co za tym idzie nie mogli tego komentować.

- Syriusz dziś mi się nie chce. Jutro poszukam dziewczyny moich marzeń…

Syriusz westchnął. Tamtego wieczora Jim wrócił i oznajmił im, że ma zamiar znaleźć inną dziewczynę. Od tego czasu codziennie znajdował inną wymówkę, dlaczego nie będzie szukał. Tłumaczył się leniem ale Syriusz i tak wiedział że on po prostu nie chce innej dziewczyny. Zresztą doskonale go rozumiał. On też chciał tylko Liz.

- Wczoraj mówiłeś to samo…

- Wczoraj nie miałem … motywacji. Dziś ją mam, ale nie mam nastroju. Człowieku mam jeszcze całe życie…

Łapa mruknął coś pod nosem i wyszedł z dormitorium.

***

Liz siedziała w bibliotece i czytała podręcznik do eliksirów. Poczuła, że ktoś kładzie jej ręce na oczach.

- Syriusz…

Chłopak zaśmiał się.

- Jak ty to robisz?

- Mam swoje sposoby – pocałowała go w policzek i spojrzała na niego.

- Muszę z tobą pogadać.

- o czym?

- O ważnej sprawie intymnej.

Liz otworzyła oczy. Syriusz jeszcze nigdy nie patrzył na nią tak poważnie.

- Dobrze… ale czy my mamy sprawy intymne?

- W pewnym sensie…, ale nie tu. Gdzieś gdzie nie będzie ludzi. Żeby było romantycznie.

***

- E, Syriusz? To ma być romantyczne miejsce?

Liz weszła do komórki na miotły.

- Tylko to jest wolne. W pokoju życzeń migdali się jakaś para a klasy są zajęte.

- Co to za intymna spraw… co ty robisz?

- Próbują klęknąć. Jak być usiadła na tym wiadrze byłoby mi prościej.

Dziewczyna usiadała na wiadrze, a Syriusz jakimś sposobem klęknął.

- Co ty wyprawiasz?

- Klęczę, nie widać. Miało być romantycznie. Może miejsce nie ten teges więc chociaż klęknę. Dobra, co ja miałem powiedzieć…

Wsadził rękę do kieszeni i wyją pomiętą kartkę. Pisali to z Remusem przez cały wczorajszy dzień.

- więc… e… Liz chcę ci powiedzieć że….Albo wiesz, co? Przeczytaj, bo ja zaraz się pomylę.

Liz wzięła kartkę od chłopaka i zaczęła czytać.

- Jeden. Naszykuj bieliznę dla skrzatów, dwa zrób przejście do….

Syriusza złapał za kartkę przejrzał ją z obu stron.

Niech to, nie ta kartka.

Liz zachichotała.

Młody Black wsadził rękę do kieszeni i zaczął czegoś szukać.

- Jasny gwint. Nie te spodnie. No dobra zaimprowizuję. Więc tak, wiesz że cię kocham nie?-  kiwnęła głową- wiesz że kończymy szkołę i tak sobie pomyślałem… że jako że jestem Twoich chłopakiem i że cię kocham i ogóle to może … - Cholera to nie takie proste!- Może… No wiesz wyjdziesz za mnie?

Liz zatkało. Spodziewała się wszystkiego, ale nie tego.

- że co?

- No czy ożenisz… oj wyjdziesz za mnie.

Liz zastanowiła się. To znaczy tylko zrobiła taką minę. Wiedziała, że się zgodzi.

- Wyjdę.

Syriusz podskoczył z radości i walną głową w sufit. Liz się zaśmiała i po chwili leżała na podłodze.

- Czekaj, mam tu gdzieś pierdzioenk… pierścionek.

Dziewczyna zaśmiała się jeszcze głośniej.

Przeszukanie wszystkich kieszeni zajęło chłopakowi trochę czasu.

- No do jasnej bitej… przecież były w spodniach od szaty… niech to…gdzie one są…

***

Remus wstał z krzesła. Nie ma to jak katar. Gdzie jest ta chusteczka?

Przeszukał całe spodnie. Musi być w spodniach szaty szkolnej.

Wstał i podszedł do szafy. Spodnie znalazł bez problemu. Wydawały mu się wprawdzie troszkę większe, ale to może przez katar. Jednak gdy wsadził rękę do kieszeni i zobaczył małe pudełeczko…

- Syriusz idoto&#8
230;

***

Syriusz stal w komórce na miotły a w oczach miał rozpacz. Nie ma! Jak to możliwe? Przecież wkładał go do kieszeni. Jeszcze wczoraj pod wieczór sprawdzał przecież dwa razy.

- Może jest w innych spodniach…

Syriusz spojrzał na Liz jak by ją widział po raz pierwszy.

- nie, wkładałem je do tych spodni. Poczekaj tu…, bo ktoś nam zajmie miejsce…

Dodał widząc, że Liz otwiera usta i wybiegł z komórki na miotły.

- Matko boska, w co ja się wplatałam. Zaręczyłam się z wariatem- mruknęła Liz uśmiechając się szeroko

***

Syriusz biegł przez korytarz nie zwracając uwagę na nic. Liczył się czas, zawsze może się rozmyślić. Skręcił i poślizgnął się o mokra podłogę. Nie zwrócił uwagi na obolałą kość ogonową tylko poniósł się biegnąc w stronę dormitorium.

***

Remus złapał za pierścionek i wybiegł z dormitorium. Trochę trudno oświadczyć się dziewczynie bez pierścionka.

Przebiegł przez pokój wspólny, minął Syriusz, odkrzyknął mu część i wybiegł z pokoju wspólnego.

Zatrzymał się w połowie korytarza zawrócił i pobiegł do wieży.

***

Syriusz wpadł do dormitorium. Rozejrzał się po pokoju i rzucił się do szafy. Po chwili drzwi otworzyły się i wydal Remus.

- Syriusz, pierścionek, spodnie…

- Gdzie?

- Tu – Remus wyją pierścionek.

- Do Liz

- Dobra.

Remus wybiegli z pokoju a Syriusz usiadł na podłodze.

***

Lupin wybiegł wierzy.

- Remus, czekaj!

Chłopak zatrzymał się.

- Cristin nie mogę teraz musze dać pierścionek Liz.

- Jaki pierścionek?

- Zaręczynowy…

- A dlaczego ty dajesz jej pierścionek zaręczynowy?- Dziewczyna spojrzała na niego pytająco.

- No, bo… właśnie, dlaczego…?

Remus stanął. Ciekawe pytanie. Dlaczego on idzie zanieść pierścionek dziewczynie Syriusza? W tej samej chwili to samo pytanie zadał sobie Syriusz Black siedzący w dormitorium.

***

Liz siedziała na wiaderku niecierpliwie tupiąc nogą. Ile można siedzieć w komórce. Drzwi otworzyły się i wpadł Syriusz, za nim stał Syriusz i Cristin, która nie za bardzo wiedziała, o co chodzi. Syriusz zaczął grzebać w kieszeni w poszukiwaniu pierścionka, a Remus podstawił mu go pod nos, czekając aż Black go zobaczy.

- Ehemm… Syriusz.

- Czego? Szukam… o jest! … Dzięki, a teraz wybaczcie, ale zamknę wam drzwi przed nosem.

Łapa zamknął drzwi i spojrzał na Liz.

- Więc, Liz wyjdziesz za mnie?

- powtarzasz się, Syriusz Black… wyjdę.

***

Lily siedziała w dormitorium, gdy drzwi się otworzyły i wpadła Liz a za nią Cristin.

- Liz, co ci?

Dziewczyna spojrzała na przyjaciółkę, która wyglądała jak by wygrała milion galeonów.

Ta wyciągnęła rękę, na której błyszczał złoty pierścionek zaręczynowy.

- No, co? Zwykły pierścionek … Liz, to nie jest to, o czym myślę??

Na twarzy dziewczyny pojawił się mimowolny uśmiech, a gdy Liz potwierdziła kiwając głową Lily podbiegła do niej i rzuciła się na szyję.

- Gratulację!

Dziewczyny się zaśmiały i usiadły, aby wysłuchać sprawozdania z oświadczyn.

***

Syriusz wpadł do dormitorium i zaczął tańczyć cos na kształt tańca zwycięstwa. Jim spojrzał na niego jak na kosmitę. A następnie rzucił pytające spojrzenie, Remusowi który wszedł za nim uśmiechając się szeroko.

- Zgodziła się.

Jim uśmiechnął się szeroko.

- No i gratulacje. A teraz drogi Remusku powiedz mi, dlaczego tak nagle wybiegłeś z dormitorium.

- Imbecyl zapomniał pierścionka.

- Nie zapomniałem, wziąłem nie te spodnie.

- Moje w dodatku…

Syriusz spojrzał na Lupina dziwnie.

- To już wiem, czego się trochę za małe wydawały…

- No nie wątpię.

***

Lily siedziała w dormitorium uśmiechnięta od ucha. Historia Liz uzupełniona, przez Cristin wprowadziła ją w wspaniały humor. Samo szczęście jej przyjaciółki przyćmiło zły humor Evans.

Dziewczyny siedziały rozmawiając wesoło. Żadna z nich nie myślała o egzaminach, końcu roku czy wyjeździe Liz. Liczyło się tylko szczęście Liz.

Głowna zainteresowana czuła się jak w niebie. Nic w tej chwili nie miało znaczenia. Nic.

***

Męskie dormitorium było całkowicie pochłonięte oświadczynami Syriusza.

Każdy z nich żył tego wieczoru tylko tym. Jim zapomniał, że dziewczyna go rzuciła, Peter zaprzestał szukania czekolady, która wcześniej zgubił, Remus zostawił pracę na transmutację, narażając całe dormitorium na gniew McGonagall, a Frank o mało, co zapomniał o randce z Alicją jednak upiekło mu się gdyż dziewczyna również zapomniała pochłonięta szczęściem Liz. A Syriusz? Syriusz spędził cały wieczór na tańcu zwycięży.

***

Taka troszkę weselsza notka żeby blog nie uchodził za mętny ;D mam nadzieje ze się podoba