koniec...

Z dnia na dzień sytuacja była coraz bardziej napięta. Chłopaki nie odzywali się do siebie ani słowem, Liz ignorowała Syriusza na każdym kroku, Między Cristin i Remusem też się nie polepszyło. Obydwoje ignorowali się na każdym kroku zbyt dumni żeby odezwać się do siebie.

Każdy czekał na kryzys, który z każdym dniem był coraz bliżej. Każdy wiedział, że w końcu dojdzie do kłótni miedzy Lily i Jamesem. I każdy miał nadzieje, że to otworzy oczy wszystkim.

***

Kryzys nadszedł szybciej niż ktokolwiek się spodziewał.

- Jim porozmawiaj z nimi… proszę….

- Ne mamy, o czym rozmawiać.

- Nie oszukuj samego siebie, widać, że was to męczy… proszę cię, z dnia na dzień jest coraz gorzej…

- Lily, ja nie chce rozmawiać z nimi a oni nie chcą ze mną. Nic nie wskórasz…

- Zmieniłeś się… kiedyś przyjaźń była u ciebie na pierwszym miejscu. Wasza najdłuższa cisza po kłótni trwała 10 minut! Spójrz na siebie! Masz zamiar zniszczyć waszą przyjaźń przez niedomówienie! Zamiast być wielce obrażony porozmawiaj z nim i wyjaśnij a nie…

- Czy do ciebie nie dociera…

- Nie mam ochoty z tobą rozmawiać… zastanów się nad swoim zachowaniem…wtedy pogadamy.

Drzwi od dormitorium chłopaków zatrzasnęły się z hukiem za rudowłosa dziewczyną.

***

Wieść o kłótni Rogacza i Rudej rozniosła się natychmiast. Zarówno chłopaki jak i dziewczyny wiedzieli, że sprawy potoczyły za daleko, jednak nikt nie miał pomysłu, co zrobić żeby wszystko wróciło do normy.

***

Łapa siedział w Pokoju wspólnym. Czuł się fatalnie. Przez jego tchórzostwo wszystko się rozpadało. Jego związek z Liz, przyjaźń a teraz nawet związki jego przyjaciół. Zdawał sobie sprawę, że to on powinien cos zrobić, bo inaczej nie dałby sobie rady z własnym sumieniem.

Syriusz widział jedno rozwiązanie – musiał porozmawiać z Liz. Problem polegał na tym, że ona nie chciała rozmawiać.

Black wstał z fotela. Trzeba próbować w końcu się ugnie. Może…

***

Liz wpatrywała się w wesołe płomyki tańczące w kominku. Tak by chciała być jednym z nich. Bez zmartwień, nieszczęść, zawsze wesołe. Czekające jedynie na zgaszenie. Nie słyszała, co się dzieje wokół niej. Ignorowała to wszystko. Każdy płomyk przypominał jej o chwilach spędzonych z Syriuszem. Chciała zapomnieć, że za nim tęskni. Ale nie potrafiła. Brakowało jej jego uśmiechu, głosu, dotyku…

Liz poczuła czyjąś dłoń na ramieniu. Odwróciła się i poczuła znajomy skurcz.

- Czego chcesz?

- Zakończyć tę błazenadę zanim nie będzie za późno.

- Już jest za późno…

- Nie…porozmawiasz ze mną czy nie?

Liz zastanowiła się. On miał racje. Jeszcze nie było za późno. Nie wszystko jeszcze było stracone.

- dobrze, ale nie tu…

***

Liz i Syriusz szli w milczeniu w stronę jeziora. Keaton drażniła ta cisza. Chciała żeby coś powiedział.

- Przepraszam… za to że cię okłamałem. Zawsze się złościłaś jak dostawaliśmy szlaban, nie chciałem żebyś znowu była zła.

- Za co tak naprawdę była ten szlaban?

- Za zakłócanie ciszy nocnej i chodzenie po szkole o 12 w nocy.

- To znaczy że tak naprawdę nie zrobiłeś nic złego.

- Nie rozumiem…

- My się nie wściekamy jak chodzicie po nocy, chyba że zrobicie coś co naprawdę nas złości. Każdy ma prawo dostać czasem szlaban. Ale nie za często. – Dodała widząc że Syriusz już otwiera usta. – I nie próbuj więcej kłamać, wolę gorzką prawdę, dobrze.

Chłopak podszedł do niej, i niepewnie ją objął ( stojąc w bezpiecznej odległości) a gdy nie zaprotestowała podszedł bliżej.

- Mam rozumieć że jest zawieszenie broni?

- możemy nawet zakończyć bitwę…

- Jestem gotowy na wszystko.

- Dobrze potem pomówimy o konsekwencjach, a teraz trzeba zakończyć całą wojnę…

- W takim razie musze iść, chłopaki za jakieś 20 minut kładą się… Potem ich nie zwlekę.

- Powodzenia…

***

- Pospieszysz się?? – Remus stał pod drzwiami i walił w nie pięścią. Potter siedział tam już prawie 20 minut.

- Pomyśle…

- Potter ty nie myślisz… wyłaź!

- Nie!

- Pospiesz się bo wywalę drzwi!!

- Bardzo się boję.

- Wyłaź bo nie ręczę za siebie!

- Nie drzyj się bo ludzie śpią.

Lunatyk przeklną soczyście. Peter już od godziny chrapał. Frank był w skrzydle szpitalnym, na drugi dzień mieli od samego rana lekcje a ten sobie kąpiel urządzał.

- Wyłaź!!

***

Syriusz biegł przez korytarz. W drodze do wierzy wpadł na Filtha, który nie omieszkał zrobienia awantury. Szanse malały z każdą minutą. Nawet nie zauważył idącej z naprzeciwka McGonagall.

- Black uważaj jak biegniesz. Ty wiesz która jest godzina…

- późna…

Powiedział Syriusz gotowy odejść ale nauczycielka jeszcze nie miała zamiaru kończyć.

- Dokąd? Jeszcze nie skończyłam…

- Pani profesor ja bardzo panią profesor proszę… nie teraz. Ja do pani jutro rano przyjdę i Pani mnie wtedy ochrzani i da mi tyle szlabanów ile trzeba a ja nic nie powiem, ale proszę… jutro!

- Dobrze…ale co się dzieje?

- Ratuje sytuacje…

McGonagall nie musiała pytać ale nawet gdyby spytała nie otrzymałaby odpowiedzi bo Syriusz już znikł za rogiem.

***

- Potter, jak zaraz nie wyjdziesz to – Lunatyk nie dokończył bo drzwi się otworzyły się.

- Utop się…

- Ja też się nie cieszę że cię widzę.

- Chyba się rozpłaczę…-Drzwi do dormitorium otworzyły się i wpadł Syriusz.

 

- Okropne…

- Chłopaki uspokójcie się – powiedział powoli Syriusz.

- O ten najbardziej pokojowy – mruknął Lupin

- A żebyś wiedział…

- No to mam dla ciebie przykrą wiadomość, bo oprócz ciebie nikt nie ma ochoty się godzić.

- Trzeba by być kompletnym idiota żeby się chcieć z tobą pogodzić, nawet Pettigriew.

- No to sobie znalazłeś Przykład…

- No z całą pewnością iloraz jego inteligencji jest…

- O wiele większy od twojego, Lupin

- Zdaję sobie sprawę że dyskusja na temat waszych ilorazów inteligencji jest bardzo rozległym tematem ale…

- Nie naprawdę?

- No wyobraź sobie…

- Ale o ile dobrze pamiętam to ty bałeś się własnej dziewczyny – powiedział Jim

- A ty to Evans wcale się nie boisz – w głosie Syriusz słychać było złość.

- Nie zmieniaj tematu!

- Uspokójcie się… zachowujecie się jak pięciolatki. – Frank wychylił głowę zza kotar swojego łóżka.

W dormitorium zapanowała niezręczna cisza, którą przerwał Remus.

- Tak ogólnie to ona ma racje…

- No…

- Chodzicie do pokoju wspólnego… trzeba w końcu pogadać jak ludzie…

**

W pokoju wspólnym panowała cisza. Bardzo niezręczna cisza. Żaden z chłopaków nie wiedział co powiedzieć.

- Przepraszam… za wszystko – powiedział cicho Remus – za to że nazwałem was bezmózgimi idiotami… i w ogóle… Byłem wściekły…

- Miałeś prawo…każdy by się wściekł… jak też przepraszam…za to w dormitorium i za to że powiedziałem Liz…

- Dobrze zrobiłeś… to ja się niepotrzebnie uniosłem.

- Nie… miałeś racje…należało mi się… przyjaciele nie robią takich rzeczy…

-ale ty miałeś rację…

- Dobra,  wszyscy spapraliśmy sprawę…

- Punkt dla ciebie..

Zapanowała cisza po której razem w tym samym momencie odezwali się.

- Zgoda?

Pokuj wspólnym wypełnił się śmiechem. Każdy z nich wiedział że to była odpowiedź.  

***

Jestem aktualnie chora wiec udało mi się napisać notkę. Nie wiem kiedy będzie następna. Zaczęłam pisać ale kiedy dodam nie wiem. Mam szlaban… zapraszam do rozwiązywania funtestu, pozdrawiam.