skonczyla? ona jeszcze nie zaczeła

Czas zaczął lecieć coraz szybciej.

Dziewczyny stwierdziły że nie będą robiły kawału z Peterem. Było im szkoda Snape. Wiedziały, jak by to się mogło skończyć.

Zaczął się kwiecień. Wszyscy w szkole, zaczęli się trochę bardziej skupiać na nauce. Mimo to, zawsze znajdował się czas, aby usiąść gdzieś w kącie i trochę powymieniać się ślina ze swoim chłopakiem.

- czy wy wiecie, że za tydzień będą święta??? – spytała Liz

- nie, no! Jak ten czas szybko płynie! Dopiero co były święta a to już rok minął! A nawet nie spadł śnieg! – powiedziała oburzona Lily

- Lily… ale to są święta Wielkanocy. – powiedziała Liz

- ach… racja…

-wracacie do domu?? – spytała Liz

- żartujesz! Żeby znowu dostać trzema wiadrami wody?? –spytała Lily patrząc na Liz. Cristin siedziała i z zaciekawieniem patrzyła na przyjaciółki. Rok temu była w domu.

Lily za dobrze jednak pamiętała wydarzenia z poprzednich świat. W wielkanocny poniedziałek dostała trzema wiadrami wody. Po jednym wiaderku od Jamesa, Remusa i Syriusza. Nie została jednak dłużna.

- no nie wiem… a jak nie…??? – spytała Lily

- a wolisz siedzieć przez całe święta z twoja siostrą, która będzie od ciebie uciekała. A w poniedziałek dostać wielkim wiadrem od twojego taty??? – spytała Liz. Wiedziała że tym ją przekona. Co roku przekonywała. – a po za tym, wytrzymasz tydzień bez Jamesa???

-  marne szanse. Chyba twoje argumenty są przekonujące…

Nagle przerwała. Do wielkiej Sali wleciała wielka sowa. Podleciała do Cristin. Ona odwiązała paczkę i list a sowa poleciała.

Dziewczyna wzięła się do czytania listu. Potem rozpakowała paczkę i zaniemówiła.

- co???

- to… od… rodziców… ja…

Liz zajrzała do paczki i zaniemówiła. W pudełku które miało dziurki siedział mały, biały kotek.

- kot???

- tak…

- jak go nazwiesz??? – spytała Lily

- nie wiem… może… Meryl  - Cristin nadal była  w  szoku.

- a to on, czy ona?? – spytała Liz

- ona, kurcze, to chyba najlepszy prezent urodzinowy… - powiedziała Cristin, a Lily i Liz zaniemówiły.

- ty masz dzisiaj urodziny??? –spytała Liz

- ee… tak… - powiedziała Cristin.

- no wiesz co?? Dlaczego nam nie powiedziałaś??? – spytała oburzona zachowaniem przyjaciółki Lily

- a kogo to obchodzi?? – spytała Cristin. Nikt oprócz rodziców nigdy nie złożył jej życzeń, a ona się nie upominała.

- a nas to obchodzi! – powiedziała Ann która dopiero co doszła

- święta racja! Boże, mamy tylko pięć godzin do wieczora! Liz… potem dasz wykład Cristin… - powiedziała Lily, ale było za późno. Liz stała koło Cristin.

- Cristin, życzę ci dużo szczęścia, zdrowia, słodyczy. Żebyś zawsze miała taką figurę. Żebyś zawsze była sobą i nigdy nas nie zostawiła. Żeby ciebie nie zostawił chłopak i żebyście zawsze byli razem i mieli dużo dzieci. Żebyś zawsze miała zdrowe żeby. Żeby Meryl nie zniszczyła ci pracy domowej. Żeby Slughorn nie przyjął cię do swojego klubu, wiesz mi, ja się o to modle. Żebyś zdała świetnie owómenty, wiem Ann że to za rok, trzeba na zaś… . żebyśmy się nigdy nie pokłóciły. Żebyś zawsze miała proste zęby. Żebyś nie dostała łupieżu i nigdy nie farbowała włosów…

- Liz! Mamy pięć godzin!!!! – powiedziała Ann.

- rany! Dobra potem skończę… - powiedziała i wybiegła z Sali. Ann zrobiła to samo.

- Skończę?? To ona jeszcze nie skończyła??? – spytała Cristin Lily, która stała obok niej.

- skończyła??? Ona jeszcze nie zaczęła. To był wstęp wstępu… - powiedziała i wyszła z Sali.

- rozumiesz coś z tego?? –spytała kota, ale ta spała już w najlepsze.

***

- Lily??? powiemy chłopakom?? – spytała Ann zapakowując prezent dla Cristin

- raczej nie, jak im powiemy to zaraz wytrzasną z skądś Ognistą, tak jak rok temu. A to niesie za sobą konsekwencje… - powiedziała Lily

- jutro jest niedziela… - powiedziała Liz.

- a to zmienia postać rzeczy…

**

Remus siedział w dormitorium i próbował napisać wypracowanie na zaklęcia. Ale to nie było zbyt łatwe, z jego przyjaciółmi.

Mimo iż była już druga to oni się dopiero zbierali do wstania. Syriusz jak zwykle szukał bokserek a Peter i James bili się, który wejdzie pierwszy. Nie wiedzieli jednak że to bez sensu bo siedział już tam Frank.

Puk, puk, puk…

- czy mi się wydaje czy ktoś puka?? – spytał Remus cicho. Nikt go nie słyszał. Wyjrzał zza kotar. Porządek utrzymany w ich dormitorium nie pozwalał na podejście do drzwi.

Puk, puk, puk…

- CZY MI SIĘ WYDAJE CZY KTOŚ PUKA?? – spytał już głośno. Nic.

PUK, PUK, PUK

- CZY MI SIĘ WYDAJE CZY KTOS PRÓBUJE WYWALIĆ NAM DRZWI??? – tym razem był to krzyk.

I w tedy się stało.

LUP!

Drzwi otworzyły się z hukiem. W drzwiach stały Ann, Lily i Liz.

Syriusz spojrzał na nie oburzony.

- pukałyśmy…

- wiedziałem! – powiedział tryumfalnie Remus.

- słuchajcie, mamy sprawę…

***

Tak jak podejrzewała Lily, chłopaki znaleźli Ognista. Tak jak też podejrzewała, miało to swoje konsekwencje.

na drugi dzień…

- boże… wody!!! – krzyknęła Lily. wyglądała potwornie. Miała poczochrane włosy, podkrążone oczy.

- czego??? – spytała Ann.

- wody, H₂0… to jest... – powiedziała Lily

- wiem co to jest woda… ale tu jej nie znjdziesz… - powiedziała Ann.

- rany…

-o śpiąca królewna… - powiedziała Lily patrząc na Liz.

- bardzo wczoraj rozrabiałam???

- tak, pod koniec imprez piłaś z butelki. I jak zwykle próbowałaś się rozbierać – powiedziała Ann – Syriusz musiał cię ściągać siłą ze stołu.

Lily zachichotała.

- a ty z czego się chichoczesz. Ty tańczyłaś kankan… i śpiewałaś…

- co???

- śpiewałaś… - powiedziała Ann

- raju!!!

- nie przejmuj się, ona tańczyła z miską na głowie.. – z fotela odezwała się Cristin.

- tak??? Ja tego nie pamiętam… - powiedziała Ann

- bo urwał ci się film o drugiej… - odpowiedziała – radze nie wchodzić do pokoju wspólnego…razem z Peterem zrobiliście ładny wzorek na ścianie… szkoda tylko że brzydko pachnie… - powiedziała po chwili

- ostatni raz poprosiłam chłopaków o pomoc… - powiedziała Liz

- o tak… z nimi tez kiepsko…

- tak??
- no, pod koniec tańczyli ze sobą… miało to takie konsekwencje że Syriusz wpadł to kominka, dobrze że już przygasał…

Lily zaczęła się śmiać.

- boże, Lily, ciszej!!! – powiedziała Liz – ma ktoś coś na głowę???

***

Sorry, że tak długo czekaliście. Była by wcześniej, ale nie miałam czasu. Teraz będą częściej.

( mam nadziejeJ)