kolacje??? Wydawało mi się, ze mieliśmy iść na obiad???

Tymczasem chłopaki szli do wielkiej Sali… źle, oni się czołgali. I to dosłownie.

-, kogo to był pomysł, żeby iść na kolacje??- spytał Remus

- kolacje??? Wydawało mi się, ze mieliśmy iść na obiad??? – powiedział Syriusz

- tak, ale ponieważ James wracał się pięć razy do łazienki a ty wymiotowałeś trzy razy na posąg i zapomniałeś, że jesteś czarodziejem, co miało konsekwencje, że czyściłeś to szatą Petera i on też się wracał żeby się przebrać, bo oczywiście nie wpadło mu do głowy, że ma w reku różdżkę, to idziemy na kolacje. – powiedział Lunatyk.

- tak, warto jeszcze dodać, że Remus zgubił się dziewięć razy.. –zaczął Rogacz, ale Remus mu przerwał

- straciłem orientacje w terenie…

- e, Potter a tobie, co??? – odwrócili się automatycznie. Za nimi stał Severus Snape. Uśmiechał się drwiąco, co oznaczało, że musiał słuchać wszystko.

- nie twoja sprawa. A teraz z łaski swojej zejdź nam z oczu, bo mi się chce rzygać na twój widok… - powiedział Rogacz. W tym przypadku było to szczera prawdą.

- ojej, biedy malutki Potter zaraz zrobi ble… dzień dobry pani profesor… - chłopaki zobaczyli idącą w ich stronę profesor McGonagall.

- dzień dobry, Potter czego jesteś taki baldy??? – spytała patrząc na Jamesa, który zrobił się biały na twarzy. Ten tylko kiwnął głową, że wszystko ok. nauczycielka popatrzyła na niego i poszła dalej.

Snape rzucił im pogardliwe spojrzenie i poszedł dalej.

- ty, rogacz dobrze się czujesz??? – spytał Syriusz patrząc na przyjaciela.

- chyba zaraz puszcze… - zaczął, ale nie dokończył, bo wszystko to, co jadł (a raczej pił) wylądowało na twarzy Syriusz

- pawia – dokończył Syriusz.

**

- czy jest szansa, że dziś zjemy tą kolacje?? – spytał zirytowany Remus, gdy wracali się do dormitorium.

- marna… - powiedział Syriusz.

- fajnie…

- a!! – odwrócili się i zobaczyli Petera, który stał skulony.

- to już koniec! Głód zżera mnie od środka! Żegnaj świcie!

- Peter… daj spokój… - powiedział Remus – później zje cię głód, a teraz chodź.

Ale Peter nadal stał.

- nie! To już koniec! Ja jestem za młody żeby umierać! Nie! O… już czuje, to cos pochłonęło mój żołądek…

- Peter… chcesz paczka??? – spytał Syriusz

- tak… - dziwnym zbiegiem okoliczności nagle Peter przestał umierać

- to jak wytrzymasz do dormitorium to ci dam.

Żaden z nich nie widział jeszcze Petera tak szybko idącego do Dormitorium.

**

-słuchajcie, może pójdziemy na kolacje?? – spytała Ann

- nie wiem, czy dam rade coś zjeść…- powiedziała Lily

- dasz

- dobra, ale najpierw kąpiel, nie wiem czemu ma wrażenie, że wczoraj jak haftowałaś pokój wspólny, to moje włosy też coś dostały…

**

- Lily! chodź chce jeść! – Ann stała przed drzwiami łazienki

-dobra.

Po chwili drzwi się otworzyły.

- Lily… ty chyba jeszcze jesteś trochę pijana… - powiedziała Liz a gdy Ruda posłała jej zdziwione spojrzenie dodała – spójrz w lustro

Lily spojrzała w lustro i mało się nie przewróciła.

- dobrze… ja się jeszcze położę…

**

- o boże!!

- Ann, co się stało..?? – Cristin podeszła do Ann, która schodziła do pokoju wspólnego.

Od razu wiedziała o co jej chodzi. Nie myliła się, ale i tak to, co zobaczyła, sprawiło że i jej się wyrwało” matko kochana!”

Cały pokój wspólny był w ruinach. I to w dosłownym tego słowa znaczeniu.

Obrazy które wisiały na ścianach, były tak brudne, oblepione jedzeniem i czymś jeszcze że nie było ich widać.

Fotele i kanapa była calutkie w jedzeniu a z poduszek został wyrwany cały puch.

Dwa stoliki były całkiem połamane, a nogi były rozrzucone po całym pokoju.

W kominku leżały jakiś ciuchy Liz podeszła do niego i wyjęła jej rajstopy.

- i to wszystko sprawka naszej ósemki?? – spytała Cristin.

- a to miał być zwykły tort u chłopaków… - powiedziała Liz

Rzeczywiście, to maił być tylko tort. Ale ponieważ panowie znaleźli Ognistą ( „ ach, co za zbieg okoliczności że akurat zupełnie przypadkiem, Syriusz znalazł Ognistą w szafie”), i zaczęli demolować ich dormitorium, Lily wpadła na pomysł żeby przenieść się do wspólnego.

I tam rozpoczęła się dopiero jazda.

Skutki tego, były widoczne w całym pokoju wspólnym.

- dobrze, że McGonagall tego nie widzi – mruknęła Ann. Zaledwie to powiedziała a do wspólnego weszła McGonagall.

- o wilku mowa, a wilk tuż, tuż… - powiedziała Liz

- mój boże! Co tu się stało??? – spytała profesorka

- impreza…

- i cały dom, cos takiego zrobił???- spytała nauczycielka patrząc po pokoju wspólnym

-właściwie to tylko nasza ósemka.. – powiedziała Liz

- ŻE NIBY CO???

- nasza ósemka…

**

Resztę wieczoru Liz, Cristin, Ann, Peter, Remus, James ,Peter i Lily. Ostatnia czwórka była nadal w bardzo złym stanie fizycznym.

- ostatni raz- powiedziała Lily

- ostatnio mówiłaś tak samo – powiedział James

- ty też… - dodał Syriusz

- Liz patrz co robisz! – Liz stała nad Remusem i czyściła mu szmatka twarz. Lily wybuchła śmiechem.

- zagapiłam się..

-wiecie co??? Jesteście wszyscy szurnięci… i za to was uwielbiam – powiedziała Cristin

**

Dni mijały spokojnie. Lily dopiero po dwóch dniach, pozbyła się zapachu wymiocin z głowy, a James i Syriusz wrócili do stanu używalności następnego dnia.

Wszystko wróciło do normy. Podczas kolacji kilka dni później, gdy Lily została w Wielkiej Sali z dziewczynami, podleciała do niej wielka sowa. Lily odwiązała list a sowa odleciała.

- hmm…co to??? – spytała Liz.

- zaproszenie… Petunia wychodzi za mąż!!! – krzyknęła Lily na co Ann się zakrztusiła

- co???

- każda potwora znajdzie swego … Lily co jest?? – Liz popatrzyła na przyjaciółkę z niepokojem. Lily siedziała i czytała list dołączony do zaproszenia. W jej pięknych zielonych oczach powili zbierały się wielkie łzy.

Po chwili Lily złapała torbę i wybiegła z wielkiej Sali, nie ukrywając łez.

**

nie wiem kiedy będzie naastępna notka. wiem co sie bedzie działo i mam juz dokładny zarys, ale napisac bdzie trudno. to będzie jedno z ważniejszych wydarzeń i nie chce tego zepsuć.