kawał cz1

ta notka jest dla wszytkich, którzy czytają mojego bloga

***

- ok. Łapa, masz mapę?? – spytał James.

- tak. – odpowiedział mu Syriusz. Siedzieli na łóżku dormitorium. Syriusz, James i Remus uśmiechali się diabolicznie, na myśl o tym, co mają zamiar zrobić.

Mimo iż minęło już sporo czasu, odkąd wpadli na pomysł, który mieli zamiar wykonać, z dnia na dzień byli bardziej pewni tego co zrobią. Każdy, najmniejszy szczegół był już opracowany. Tylko Peter nie był przekonany do tego, co mają zrobić.

- Peter… ty dalej Rozpaczasz po tej wpadce z McGonagall? Przecież minęły już dwa tygodnie!!

Glizdogon nie odpowiedział. Siedział na patrzył na przyjaciół. Występ który dał w Walentynki, zapadł mu mocno w pamięci. Remus nawet stwierdził że zostawił odcisk na jego psychice , którego nie potrafi usunąć.

Rogacz skomentował zachowanie przyjaciela jako: „ to nie ten występ, ale Profesor McGonagall zostawiła odcisk. I nie na psychice tylko na oku”. Było to prawda bo jeszcze przez tydzień Glizdogon chodził z podbitym okiem.

To  był dla niego trudny okres. Po pierwsze, burza hormonów ( i tak nie było ich tak dużo), nie pozwalała mu zapomnieć o jego miłości. po drugie: gdyby nie Lily, Liz i Cristin, chłopaki nadal śpiewali by mu „ daj mi tę noc”. A po trzecie. Przeżywał trudne dni, ponieważ zdechła jego glizda, Pan Bonifacy. Peter bardzo to przeżył. To był cios poniżej pasa.

Ale nie tylko on cierpiał z powodu nie odwzajemnionej miłości. Po szkole krążyły plotki że Slughorn zamierza odejść na emeryturę. Jak na razie sam zainteresowany nie potwierdził i nie zaprzeczył tych polek.

Lianson też źle to przeżył. Wystarczy powiedzieć że przestał być opryskliwy. Na pierwszą lekcje przyszedł w różowej szacie i niebieskiej perełce. Siedział i opowiadał jak cudowny jest świat.

-Szok termiczny – tak nazwała ta Lily.

W tej sytuacji postanowili, ze trzeba dać szkole trochę humoru.

Mieli kilka planów. Pierwszym było to, żeby pozamieniać wazy na obiedzie w sedesy. Na pewno by to zrobili, tylko że niegdzie nie mogli znaleźć odpowiedniego zaklęcia a Lunatykowi miłość odmroziła połowę mózgu.

Drugą opcją było, żeby pozamieniać wszystkim włosy w rogi, ale były dwa nie. Pierwsze, to James który stwierdził że to dyskryminacja parzysto kopytnych ssaków gatunku jeleniowatych a drugie to Syriusz który stwierdził że dziewczynom może się to nie spodobać.

I w końcu wymyślili.

- dobra. Lunatycy, jak bardzo bogaci jesteśmy???

- mamy dwa Galony…

- tylko? Przecież ostatni mieliśmy prawie pięć… no tak… dałeś gwizdkowi… czy ty nie wiesz, e on jest tak otumaniony miłością, że nie wie gdzie chowa protezę!!! – krzyknął Łapa.

- dwie uwagi. Peter nie ma protezy i ja dałem kasę Tobie!

- ta… to trzeba znaleźć…

Postał tak chwile i rzucił się na stertę ubrań. Po chwili James rzucił się pod łóżko.

- Łapa?? A w czym ty miałeś te pieniądze???

- w skarpetce….

Remus postał i popatrzył na przyjaciół.

- accio  skarpetka z kasą!

Skarpetka jak strzała wleciała z…

- Wanny??? Syriusz… co skarpetka robiła w wannie???

***

- ok… wszystko mamy… tylko kiedy to zrobimy…

- w tę sobotę jest potańcówka… - powiedział Remus

- a ty skąd wiesz?? – spytał Rogacz.

- łosiu! On jest prefektem!! To wiemy kiedy przyjdzie pora….

- tak… to będzie piękne!

***

- dziewczyny! W tą sobotę jest potańcówka. Pierwsza w szkole!!!! – Cristin podbiegła do przyjaciółek.

- a ty  skąd wiesz??

- umiem czytać! Będzie ekstra!

Lily popatrzyła na Jamesa. Od dwóch tygodni był jakoś dziwnie szczęśliwy… miała złe przeczucia. Za długo go znała. Wiedziała że coś kombinowali.

***

W sobotę dziewczyny od rana nie widziały chłopaków.

- słuchacie, oni coś kombinują…

- Lily… nie możliwe…

- Liz… dziś jest sobota, w soboty na drugie śniadania są naleśniki. Czy Syriusz kiedyś opuścił naleśniki??

- tylko jak coś robili. Ale przecież obiecał…obiecał że więcej nie będzie żadnych numerów…

- w takim razie… trzeba pójść do nich – powiedziała Lily

- o tak…

***

Dziewczyny stały pod dormitorium chłopaków.

- Jamesie Potterze! Otwórz drzwi…

- nie…

- otwórz drzwi!

- nie

- znowu robicie jakiś kawał??

- tak, ale…

- Obiecałeś!

- tak wiem… ale to

- wiesz co? Myślałam że się zmieniłeś!

- zmieniłem, ale..

- to otwórz drzwi!

- nie mogę…

- w takim razie widzę że to będzie koniec – powiedziała Lily. wiedziała, że to go zmusi do otworzenia drzwi.

Tak jak myślała, poskutkowało. Już po chwili drzwi się otworzyły i Lily zobaczyła swojego chłopaka…